Santiago, we komen er aan.
Door: Michiel
Blijf op de hoogte en volg Francien en Michiel
08 Juni 2016 | Spanje, Burgos
Dag 19, zaterdag 4 juni, Sorde l'Abbaye-St Jeans Pied de Port, 66 km
Dag 20, zondag 5 juni, St. Jean Pied de Port-Pamplona, 78 km
Dag 21, maandag 6 juni, Pamplona-Los Arcos, 76 km
Dag 22, dinsdag 7 juni, Los Arcos-Santa Domingo, 95 km
Dag 23, woensdag 8 juni, Santa Domingo-Burgos, 96 km
Santiago, we komen er aan.
Wíe alle dagafstanden bij elkaar op geteld heeft weet dan we een kleine 1900 km er op hebben zitten. We moeten tot Santiango de Compostella nu nog een kleine 600 km. We willen daarna nog door naar "het einde van de wereld". In totaal dus nog zo'n 850 km.
Afgelopen zondag zijn we 's morgens al om 8 uur begonnen aan de tocht over de Pyreneeën. Zo vroeg 's morgens is het nog niet warm. Voor die dag hadden ze voor het eerst echt mooi weer voorspeld. Na 15 km kwamen we Jan en Eric al tegen, zij zaten al aan de koffie. De pas over de Pyreneeën begint met klimmen in St Jean Pied de Port en duurt 28 km, aan een stuk klimmen, met slechts een stukje dalen van een paar honderd meter, met een stijgingspercentage van 7-9%. Ik vind dat stevig klimmen, ik ga dan met een slakkegangetje van zo'n 6-8 km/uur naar boven. Maar......ik kom er, met slechts 2 korte rustpauzes en zonder te lopen. We zijn met z'n 4en samen naar boven gegaan. Alleen het tempo van lichtgewicht Francien was wat hoger, zij heeft een paar leuke foto's en een filmpje gemaakt van de 3 mannen. Toen ik boven kwam had ik de rug kletsnat. Ik zeg eerlijk, thuis werk ik niet vaak zo hard! Op de top was er de voldoening. Na een fotomomentje, een kopje koffie en een stuk heerlijke aardappel-eierkoek zijn we verder gefietst naar Pamplona. De stad waar ze ieder jaar de stieren door de straten joegen. Hier hebben ze ook nog een arena waar de de stierengevechten plaatsvonden. Stierenrennen en stierengevechten hebben plaatst gemaakt voor naakte mensen rennen! Daar schijnt ook veel publiek op af te komen. Op zondag is de VVV niet open, dus moesten we zelf op zoek naar een slaapplek, echter geen nood, iedereen is behulpzaam. Van een Zweed kregen we z'n plattegrond van de stad, en van 2 Amerikaanse dames kregen we het advies in welke buurt we het beste konden gaan kijken. Pamplona is een hele mooie oude stad. We hebben geslapen in de St. Nicolaasstraat.
Het weer is sinds we de bergen over zijn omgeslagen. Het was die zondag prachtig weer geworden, en dat zou het de hele week blijven.
Op maandag vertrokken we vanuit Pamplona verder naar het westen van Spanje. Eerst moest ik die morgen op zoek naar een fietsenmaker, omdat het ophangsysteem van mijn stuurtjes was gebroken, maar ook in Spanje zijn op maandagmorgen geen winkels open. We hebben toen een medewerker van de plantsoenendienst in Pamplona aangesproken, en gevraagd om een kruisschroeverdraaier. In mijn vloeibaar Spaans lukte dat ook nog. Ik heb de stuurtas van Francien overgezet op mijn fiets. Waarom? Nou, op de stuurtas zit het routeboekje, en als Francien het routeboekje moet lezen, weet ik niet of we deze maand nog in Santiago aankomen. Maar we kunnen weer verder.
Wie denkt dat als je over de Pyreneeën bent, dat Spanje dan verder plat is heeft het helemaal mis. De Pyreneeën-pas is 1een hoge berg. Daarna zijn het allemaal kleinere bergen. Dat is zeker zo zwaar. Je klimt eigenlijk de hele dag, want als er een keer een afdaling is houd je je benen stil, om even uit te rusten, totdat de afdaling weer voorbij is en je weer opnieuw moet klimmen. Ik heb zowat de hele dag de rug nat. Ik heb, zoals echte wielrenners geen krant bij die ik achter mijn shirt kan steken, tegen de kou. Dus als ik met grote snelheid afdaal heb ik t koud vanwege mijn natte shirt. Maar goed, als ik dan weer beneden ben is mijn shirt weer droog gewaaid. Dan kan ik weer mijn best doen om het weer nat te krijgen. Als je dat de hele dag doet gaat je shirt een beetje ruiken, en als je je shirt soms een paar dagen niet kunt wassen, gaat het echt meuren....
Maar goed, na veel klimmen en dalen kwamen we maandag aan in Los Arcos, in de Navarra wijnstreek. 'S avonds bij het eten een lekker wijntje uit de Navarra gedronken.
Door al dat klimmen verlies ik elke dag heel veel vocht! Maar geen nood hoor, overdag drink ik netjes mijn bidons met Isostar, en 's avonds vul ik ook het nodige vocht aan. Zoals verteld komen we Jan en Eric al elke dagen tegen. Die Eric lust na gedane arbeid ook wel een lekker potje bier. Dus ik heb in hem wel een maatje gevonden. Los arcos is weer een leuk klein plaatje met een oud marktpleintje, en natuurlijk, zoals in de meeste Spaanse plaatjes, met de kerk als middelpunt.
Op dinsdag fietsen we van Los arcos naar Santa Domingo. Onderweg weer net zoveel kols als de vorige dag. Ik heb in het routeboekje gezien dat er geen enkel gemakkelijke dag meer komt tot aan het einde van de fietstocht. Dus ik stel me er maar op in, en zowaar het lijkt of dat het klimmen wat minder zwaar wordt, als het stijgingspercentage niet boven 8% komt. Ik zeg bewust, minder zwaar, want gemakkelijk zal het voor mij nooit worden. Sinds we de Pyreneeën over zijn is het landschap opmerkelijk veranderd. In Frankrijk is het "op zijn Frans", altijd een beetje een zooitje. In Spanje zijn alle huizen, gebouwen, kerken goed en netjes onderhouden. De erven van de boeren zijn opgeruimd, en de akkers, wijngaarden etc. liggen er allemaal even strak bij. Het landschap is er zoals gezegd heuvelachtig. En wat is het prachtig als je weer een op de top van zo'n heuvel rond kijkt naar al die kleurenschakeringen van als die verschillende gewassen op de akkers. Wat ons opvalt is dat er in Spanje heel veel graan verbouwd wordt, en dat aan de randen van die geaanvelden duizenden korenbloemen en klaprozen bloeien, prachtig.
Onderweg komen we door de stad Logrono, in deze stad had Francien 3 jaar geleden voor het laatst met haar moeder Annie gebeld. We hebben een foto gemaakt op het bankje waar ze toen ook zat. Een moment met een brok en een traantje.
In de streek Rioja zijn uiteraard weer enorm veel wijngaarden. Op de route staat een monestario (abdij) met een grote wijn coöperatie. Aan de buitenkant van de abdij zitten 2 kraantjes, uit een kraantje komt water, uit t andere komt.....wijn, echt waar. Ik heb de wijn wel geproefd, maar ik durfde niet mijn bidon ermee te vullen.
Santa Domingo is voor een deel een historisch stadje en voor een deel modern. Ze hebben dat goed gescheiden gehouden.
Ook deze dag troffen gelukkig Eric weer. Ja, we hebben samen weer 1 biertjeS gedronken. Gezellige man uit Twente. Jan is 15 km terug naar een manastario (abdij) gefietst en heeft daar een rondleiding gekregen. Hij is daar blijven slapen.
Op woensdag zijn we op weg gegaan naar Burgos. In deze stad hebben we 3 jaar geleden onze eerste fietstocht naar Santiago moeten afbreken. Onderweg hebben we weer veel prachtige heuvellandschappen gezien. We kunnen daar heel erg van genieten, ondanks dat het klimmen toch zwaar blijft.
Naast het fietsen en genieten van alles wat we onderweg zien, hebben we ook oog gehad voor mooie gebouwen, kerken, en andere historische bouwkunst. Francien en ik zijn geen historici, geen kunstenaars of bouwkuntenaars. Wij genieten meer van natuur dan van cultuur. Als ik dit zo schrijf voel ik toch dat het ook niet helemaal waar is, want wat zijn er in zuid Europa ontzettend veel mooie oude gebouwen en grote kerken, met heel veel rijkdom, gebouwd. Zo staat in Burgos een kathedraal, zo mooi, zo groot, zo goed onderhouden, gewoon een aanrader om te bekijken als je in de buurt bent.
Zo, ik heb weer wat ervaringen gedeeld. Ik hoop dat het een beetje leuk en leesbaar is.
Trouwens, iedereen die gereageerd heeft op onze reisverhalen, heel erg bedankt voor de leuke reactie en aanmoedigingen.
Tot een volgende keer.
Groeten aan iedereen,
Francien en Michiel
Dag 20, zondag 5 juni, St. Jean Pied de Port-Pamplona, 78 km
Dag 21, maandag 6 juni, Pamplona-Los Arcos, 76 km
Dag 22, dinsdag 7 juni, Los Arcos-Santa Domingo, 95 km
Dag 23, woensdag 8 juni, Santa Domingo-Burgos, 96 km
Santiago, we komen er aan.
Wíe alle dagafstanden bij elkaar op geteld heeft weet dan we een kleine 1900 km er op hebben zitten. We moeten tot Santiango de Compostella nu nog een kleine 600 km. We willen daarna nog door naar "het einde van de wereld". In totaal dus nog zo'n 850 km.
Afgelopen zondag zijn we 's morgens al om 8 uur begonnen aan de tocht over de Pyreneeën. Zo vroeg 's morgens is het nog niet warm. Voor die dag hadden ze voor het eerst echt mooi weer voorspeld. Na 15 km kwamen we Jan en Eric al tegen, zij zaten al aan de koffie. De pas over de Pyreneeën begint met klimmen in St Jean Pied de Port en duurt 28 km, aan een stuk klimmen, met slechts een stukje dalen van een paar honderd meter, met een stijgingspercentage van 7-9%. Ik vind dat stevig klimmen, ik ga dan met een slakkegangetje van zo'n 6-8 km/uur naar boven. Maar......ik kom er, met slechts 2 korte rustpauzes en zonder te lopen. We zijn met z'n 4en samen naar boven gegaan. Alleen het tempo van lichtgewicht Francien was wat hoger, zij heeft een paar leuke foto's en een filmpje gemaakt van de 3 mannen. Toen ik boven kwam had ik de rug kletsnat. Ik zeg eerlijk, thuis werk ik niet vaak zo hard! Op de top was er de voldoening. Na een fotomomentje, een kopje koffie en een stuk heerlijke aardappel-eierkoek zijn we verder gefietst naar Pamplona. De stad waar ze ieder jaar de stieren door de straten joegen. Hier hebben ze ook nog een arena waar de de stierengevechten plaatsvonden. Stierenrennen en stierengevechten hebben plaatst gemaakt voor naakte mensen rennen! Daar schijnt ook veel publiek op af te komen. Op zondag is de VVV niet open, dus moesten we zelf op zoek naar een slaapplek, echter geen nood, iedereen is behulpzaam. Van een Zweed kregen we z'n plattegrond van de stad, en van 2 Amerikaanse dames kregen we het advies in welke buurt we het beste konden gaan kijken. Pamplona is een hele mooie oude stad. We hebben geslapen in de St. Nicolaasstraat.
Het weer is sinds we de bergen over zijn omgeslagen. Het was die zondag prachtig weer geworden, en dat zou het de hele week blijven.
Op maandag vertrokken we vanuit Pamplona verder naar het westen van Spanje. Eerst moest ik die morgen op zoek naar een fietsenmaker, omdat het ophangsysteem van mijn stuurtjes was gebroken, maar ook in Spanje zijn op maandagmorgen geen winkels open. We hebben toen een medewerker van de plantsoenendienst in Pamplona aangesproken, en gevraagd om een kruisschroeverdraaier. In mijn vloeibaar Spaans lukte dat ook nog. Ik heb de stuurtas van Francien overgezet op mijn fiets. Waarom? Nou, op de stuurtas zit het routeboekje, en als Francien het routeboekje moet lezen, weet ik niet of we deze maand nog in Santiago aankomen. Maar we kunnen weer verder.
Wie denkt dat als je over de Pyreneeën bent, dat Spanje dan verder plat is heeft het helemaal mis. De Pyreneeën-pas is 1een hoge berg. Daarna zijn het allemaal kleinere bergen. Dat is zeker zo zwaar. Je klimt eigenlijk de hele dag, want als er een keer een afdaling is houd je je benen stil, om even uit te rusten, totdat de afdaling weer voorbij is en je weer opnieuw moet klimmen. Ik heb zowat de hele dag de rug nat. Ik heb, zoals echte wielrenners geen krant bij die ik achter mijn shirt kan steken, tegen de kou. Dus als ik met grote snelheid afdaal heb ik t koud vanwege mijn natte shirt. Maar goed, als ik dan weer beneden ben is mijn shirt weer droog gewaaid. Dan kan ik weer mijn best doen om het weer nat te krijgen. Als je dat de hele dag doet gaat je shirt een beetje ruiken, en als je je shirt soms een paar dagen niet kunt wassen, gaat het echt meuren....
Maar goed, na veel klimmen en dalen kwamen we maandag aan in Los Arcos, in de Navarra wijnstreek. 'S avonds bij het eten een lekker wijntje uit de Navarra gedronken.
Door al dat klimmen verlies ik elke dag heel veel vocht! Maar geen nood hoor, overdag drink ik netjes mijn bidons met Isostar, en 's avonds vul ik ook het nodige vocht aan. Zoals verteld komen we Jan en Eric al elke dagen tegen. Die Eric lust na gedane arbeid ook wel een lekker potje bier. Dus ik heb in hem wel een maatje gevonden. Los arcos is weer een leuk klein plaatje met een oud marktpleintje, en natuurlijk, zoals in de meeste Spaanse plaatjes, met de kerk als middelpunt.
Op dinsdag fietsen we van Los arcos naar Santa Domingo. Onderweg weer net zoveel kols als de vorige dag. Ik heb in het routeboekje gezien dat er geen enkel gemakkelijke dag meer komt tot aan het einde van de fietstocht. Dus ik stel me er maar op in, en zowaar het lijkt of dat het klimmen wat minder zwaar wordt, als het stijgingspercentage niet boven 8% komt. Ik zeg bewust, minder zwaar, want gemakkelijk zal het voor mij nooit worden. Sinds we de Pyreneeën over zijn is het landschap opmerkelijk veranderd. In Frankrijk is het "op zijn Frans", altijd een beetje een zooitje. In Spanje zijn alle huizen, gebouwen, kerken goed en netjes onderhouden. De erven van de boeren zijn opgeruimd, en de akkers, wijngaarden etc. liggen er allemaal even strak bij. Het landschap is er zoals gezegd heuvelachtig. En wat is het prachtig als je weer een op de top van zo'n heuvel rond kijkt naar al die kleurenschakeringen van als die verschillende gewassen op de akkers. Wat ons opvalt is dat er in Spanje heel veel graan verbouwd wordt, en dat aan de randen van die geaanvelden duizenden korenbloemen en klaprozen bloeien, prachtig.
Onderweg komen we door de stad Logrono, in deze stad had Francien 3 jaar geleden voor het laatst met haar moeder Annie gebeld. We hebben een foto gemaakt op het bankje waar ze toen ook zat. Een moment met een brok en een traantje.
In de streek Rioja zijn uiteraard weer enorm veel wijngaarden. Op de route staat een monestario (abdij) met een grote wijn coöperatie. Aan de buitenkant van de abdij zitten 2 kraantjes, uit een kraantje komt water, uit t andere komt.....wijn, echt waar. Ik heb de wijn wel geproefd, maar ik durfde niet mijn bidon ermee te vullen.
Santa Domingo is voor een deel een historisch stadje en voor een deel modern. Ze hebben dat goed gescheiden gehouden.
Ook deze dag troffen gelukkig Eric weer. Ja, we hebben samen weer 1 biertjeS gedronken. Gezellige man uit Twente. Jan is 15 km terug naar een manastario (abdij) gefietst en heeft daar een rondleiding gekregen. Hij is daar blijven slapen.
Op woensdag zijn we op weg gegaan naar Burgos. In deze stad hebben we 3 jaar geleden onze eerste fietstocht naar Santiago moeten afbreken. Onderweg hebben we weer veel prachtige heuvellandschappen gezien. We kunnen daar heel erg van genieten, ondanks dat het klimmen toch zwaar blijft.
Naast het fietsen en genieten van alles wat we onderweg zien, hebben we ook oog gehad voor mooie gebouwen, kerken, en andere historische bouwkunst. Francien en ik zijn geen historici, geen kunstenaars of bouwkuntenaars. Wij genieten meer van natuur dan van cultuur. Als ik dit zo schrijf voel ik toch dat het ook niet helemaal waar is, want wat zijn er in zuid Europa ontzettend veel mooie oude gebouwen en grote kerken, met heel veel rijkdom, gebouwd. Zo staat in Burgos een kathedraal, zo mooi, zo groot, zo goed onderhouden, gewoon een aanrader om te bekijken als je in de buurt bent.
Zo, ik heb weer wat ervaringen gedeeld. Ik hoop dat het een beetje leuk en leesbaar is.
Trouwens, iedereen die gereageerd heeft op onze reisverhalen, heel erg bedankt voor de leuke reactie en aanmoedigingen.
Tot een volgende keer.
Groeten aan iedereen,
Francien en Michiel
-
09 Juni 2016 - 06:28
Adriaan En Henny:
Hallo Francien en Michiel,
Het zal inderdaad wel een beetje dubbel zijn geweest om weer op de plek te komen waar je de eerste keer de tocht hebt moeten afbreken.
De route blijft prachtig en gelukkig het weer nu ook. De laatste loodjes!! Nog eventjes en je kunt het grote wijwatervat zien zwaaien in de kathedraal van Santiago.
Succes nog,
gr Adriaan en Henny -
09 Juni 2016 - 09:12
Maria:
Hoi francien, Michiel,
Leuk om die verhalen te lezen. Jullie hebben er echt al een heel eind op zitten! Gaat helemaal goed komen. Succes met de laatste loodjes en geniet ervan. Maar dat lukt geloof Ik wel! Groeten, Jan Maria
-
09 Juni 2016 - 10:17
Manja:
Ha vakantiegangers/Santiago reizigers,
Leuk om jullie verhalen te lezen. Wel verrassend hoor, dat Francien makkelijker klimt als Michiel -
09 Juni 2016 - 12:53
Twan:
Hoi Francien, Michiel,
Ik heb even jullie laatste evaringen gelezen en raak steeds nieuwsgieriger naar hoe het zou zijn om dit allemaal zelf te ervaren, maar wie weet krijg ik Maria nog een keer zover.
Jullie genieten er volop van ondanks wat minder weer maar jullie gaan vast nu nog mooie dagen krijgen.
Goede reis verder, we blijven jullie volgen.
Groeten, Twan en Maria
-
09 Juni 2016 - 15:55
Martien Roefs:
Francien en Michiel, inderdaad de laatste loodjes wegen het zwaarst ( op stevige bergcols na dan.. )
Als je jullie verhalen leest kun je je zo voorstellen hoe jullie je voelen en hoe de omgeving eruit ziet.
Het is alsof je zelf op de fiets zit, maar dan gelukkig zonder het pijn lijden, maar ja afzien hoort nu eenmaal bij wielrenners en sters. Nog even volhouden, veel mooi weer en mooie routes gewenst en op naar het volgende verslag. SUCCES ERMEE. Martien. -
10 Juni 2016 - 14:15
Michaela:
Hoi Francien en Michiel,
Super mooi om jullie verhalen te lezen, ik geloof dat het echt genieten is zo samen!!
Succes en veel plezier met de reis in Spanje..
Groetjes Michaela -
11 Juni 2016 - 10:30
Thom:
Hallo Francien en Michiel,
Ik kan me de brok in de keel en de traan goed voorstellen wanneer aankomt waar het 3 jaar geleden met slecht nieuws eindigde. Mooi om te lezen hoe jullie nu toch weer kunnen genieten en fijn dat je ons door de prachtige verhalen mee op reis neemt.
Heel veel succes met het laatste deel van jullie reis.
Hartelijke Groeten,
Dorien en Thom -
11 Juni 2016 - 21:05
Tilly Van De Laar:
Hoi Francien en Michiel,
Echt leuk om jullie avontuurlijke reisverhalen te lezen! Wat heerlijk dat jullie dit samen kunnen doen en nu waarschijnlijk de mooie fietstocht ook af kunnen maken! Natuurlijk is het ook afzien maar het genieten is dan ook dubbel! Dat is iets wat wel bij jullie past!
Succes voor het laatste stuk en veel lieve groeten,
Ton en Tilly -
12 Juni 2016 - 14:51
Akkie En Harrie:
Hoi Francien en Michiel! Mooi om jullie belevenissen steeds weer te lezen! Wij hopen dat jullie de laatste kilometers met succes zullen volbrengen. En wij blijven vol spanning jullie volgen!!Groetjes van Harrie en Akkie!! -
12 Juni 2016 - 17:47
Dick En Riet:
Michiel en Francien
Heel herkenbaar. De wijn uit de muur en de mooie kerk in Burgos
Al lezende zien we de bergen weer voor ons. Zo rijd je onder een heel hoog viaduct door en zo kijk je op de snelweg ver beneden. Als het platter wordt waait de meseta .
Het is afzien maar ook genieten.
Je moet wat doen voor het paspoort
Trouwens, hier regent het weer.
Bon camino.
Dick en Riet
-
14 Juni 2016 - 18:20
Miriam Coppens:
Hoi Francien en Michiel,
Heb jullie verhalen met plezier gelezen en vind dat het allemaal erg snel is gegaan.
De laatste kilometers en dan is de klus eindelijk geklaard.
Zet 'm op en geniet ervan.
Jan en miriam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
